PORTOFOLIO
Klik op een plaatje om meer te zien.
Iduna, 80 x 100 cm, acrylverf op doek, 2024
Iduna is gemaakt voor een bijzondere expositie in K26 in samenwerking met het Museum Jan Cunen. Inspiratie waren de oude ontwerptekeningen en patronen die gebruikt werden voor de fabricage van tapijten door de voormalige fabriek van Bergoss in Oss.
Het sprookje van Iduna
Er was eens een meisje genaamd Iduna, dat in een klein dorpje aan de rand van een magisch bos woonde. Ze was acht jaar oud en had spierwit haar dat als een waterval over haar schouders viel. Wat Iduna bijzonder maakte was de prachtige tattoo van pioenrozen die haar schouders en nek sierde. Iduna’s moeder vertelde haar dat de pioenrozen op haar huid een speciaal geschenk waren van de bosgeest, een magische beschermer van het bos. De bosgeest had Iduna gekozen als beschermer van de pioenrozen. De pioenrozen waren magische bloemen, die de balans in de natuur hielpen bewaren. Ze hadden bescherming nodig van iemand met een puur hart en een sterke ziel. “Elke keer als je een goede daad verricht of liefde en vriendelijkheid verspreid, bloeien de pioenrozen op je huid als een teken van dankbaarheid van de bosgeest” vertelde haar moeder. Iduna voelde zich vereerd en wijde haar leven aan het helpen van andere en het beschermen van de natuur. Elke keer als ze iemand hielp, verschenen er nieuwe bloemblaadjes op haar huid en verspreide de geur van pioenrozen. Zo groeide Iduna op als een symbool van hoop en liefde in haar dorp en ver daar buiten. Haar verhaal werd doorverteld van generatie op generatie. En haar volk versierde hun huizen met allerlei patronen vol met pioenrozen als herinnering aan het meisje met spierwit haar en een hart vol pioenrozen.
Nótt, 100 x 80 cm, acryl op doek, 2024
Gemaakt voor de expositie Kroonjuwelen in het Krona museum in Uden. In samenwerking met s.MaaK (stichting Maashorst kunstenaars)
Het sprookje van Frigg:
Ergens in een dorp aan de kust, waar de zee altijd woest is en de golven beuken tegen de rotsige kust, woont een bijzonder meisje genaamd Frigg. Frigg is 10 jaar oud, maar haar ogen laten een verhaal zien van iemand met veel meer levenservaring dan de meeste kinderen van haar leeftijd. Haar gezicht wordt getekend door een diepe, stille woede, een boosheid die ze binnenin zich draagt. Het bijzondere aan Frigg is de grote kroon die op haar borst getatoeëerd is. Deze tatoo is niet zomaar een versiering, het is een symbool van haar wilskracht. In dit kustdorp waar zeemannen na elke mijlpaal en tragisch moment hun lichaam markeren met tatoos, vertelt Friggs lichaam een verhaal van een ongewoon leven. Iedere tattoo op haar huid is een hoofdstuk in haar eigen boek van ervaringen, een boek dat al veel te dik is voor iemand van haar leeftijd. Haar vader, een dappere zeeman, vertelde haar altijd de verhalen van zijn eigen tattoos. Elke tattoo op zijn lichaam was een kroonjuweel, een herinnering aan zijn overwinningen of verliezen. Na het verlies van haar vader aan de zee, nam Frigg deze traditie op zich. Ze wilde haar eigen kronen dragen als symbolen van haar wilskracht. De tatoeëerder van het dorp, een oude vriendin van haar vader, was het die de grote kroon op haar borst zette. Het was een pijnlijk en lang proces, maar Frigg gaf geen kik. Ze wist dat deze kroon meer was dan slechts inkt op haar huid; het was een symbool van haar wilskracht, een bewijs dat ze ondanks alle verliezen en tegenslagen overeind was gebleven. Het dorp begon al snel te fluisteren over het meisje met de kroon. Sommigen bewonderden haar maar anderen wendden hun blik af, ongemakkelijk door de herinneringen die haar tattoos opriepen. Maar voor Frigg waren haar tattoos haar kroonjuwelen; ze droeg ze met trots. Elk ontwerp was een belofte aan zichzelf dat ze haar strijdershart nooit zou verliezen, dat ze altijd zou blijven vechten en dat ze, net als de zeemannen van weleer, haar leven zou blijven markeren met de kroonjuwelen van haar ervaringen.
Nótt, 100 x 80 cm, acryl op doek, 2024
Het sprookje van Nótt
In een afgelegen dorp, ingebed in een dicht, mysterieus woud, woonde een klein meisje genaamd Nótt. Ze was anders dan de andere kinderen in het dorp, met haar witte haar en opvallende blauwe ogen die verhalen vertelde van leed en verlies. Maar wat echt bijzonder aan haar was, was de tattoo van een mot op haar borst. Nótt had al veel meegemaakt in haar jonge leventje. Toen ze nog maar vier was, waren haar ouders in het woud verdwenen tijdens een zware storm. Niemand wist precies wat er met hen was gebeurd. Nótt bleef achter met haar grootouders, maar ook haar oma werd al snel ziek en overleed. Nótt bleef alleen met haar opa over. Haar opa was oud en had veel hulp nodig. Dus zo jong als ze was, leerde zij al snel voor zichzelf te zorgen in de wereld. Elke avond voor het slapengaan vertelde haar opa haar legendes uit het mysterieuze woud. In één van de legendes vertelde opa dat iedereen die geboren werd met het teken van de nachtvlinder een speciale gave bezat. De nachtvlinders zouden deze kinderen een bijzondere band met de nacht geven, een band die nog sterker werd tijdens de volle maan. Op een avond, toen de maan vol en helder aan de hemel stond, besloot Nótt het mysterie van haar tattoo en de legende die haar opa haar had verteld te ontrafelen. Ze verliet stilletjes haar huis, gewapend met niets meer dan een kleine lantaarn en liep het donkere bos in, voortgedreven door een instinct dat ze niet begreep. Plotseling begon de tattoo van de nachtvlinder zachtjes te gloeien. Nótt keek verbaasd naar beneden en zag de gloed helderder worden naarmate ze dieper het bos in liep. Uiteindelijk leidde het licht haar naar een verborgen open plek, omringd door oude, kronkelende bomen. In het midden van de open plek stond een oude, met mos bedekte steen. Zachtjes legde Nott haar hand op de steen en op dat moment veranderde haar tattoo in een echte nachtvlinder. De nachtvlinder strekte zijn vleugels uit en vloog om haar heen, terwijl hij zachtjes leek te fluisteren: "Welkom, Nótt. Jij bent uitverkorene als wachter van het woud." De nachtvlinder vertelde dat Nótt speciale krachten bezat waarmee ze de natuur kon helpen en beschermen. Ze kon met de dieren praten, de bomen genezen en zorgen dat bloemen zelfs in de donkerste hoeken van het bos konden bloeien. Van die dag af aan leefde Nótt op de grens tussen twee werelden: die van haar dorp en die van het woud. Haar avonturen in het woud brachten haar dichter bij de natuur dan ze ooit voor mogelijk had gehouden en de nachtvlinder was altijd aan haar zijde om haar te begeleiden.
Mor, 50 x 50 cm, acryl en olieverf op doek, 2024
Nesta, 50 x 50 cm, acryl op doek, 2024
Feyre, 50 x 50 cm, acryl op doek, 2024
Elain, 50 x 50 cm, acryl op doek 2024
Dit schilderij is geïnspireerd op de Mexicaanse feestdag 'dia de los muertos' ofwel de dag der doden. Het wordt gevierd op 1 en 2 november, op 1 november eert men de overleden kinderen en op 2 november eert men de volwassenen. Men gelooft dat de zielen van de overledenen terug keren naar de aarde. Op deze dagen versiert men de graven en brengt offeren aan de overledenen. Mensen verkleden zich als de doden als een teken van respect aan de overledenen. Ik vind het zo’n mooi idee dat men de dood viert inplaats van de manier waarop wij Europeanen met de dood omgaan.
foto 1: Ofelia, 100 x 80 cm, acryl op doek, 2024
foto 2: Esperanza, 60 x 50 cm, acryl op doek, 2024
foto 3: Lorena, 60 x 50 cm, acryl op doek, 2023
Een kleine selectie uit mijn verzameling tattoo handen. Ik maak deze regelmatig in verschillende varianten en ook in opdracht. Kijk voor de actuele handen in de webshop.
foto 1 t/m 5: Tattoohanden, houten hand beschilderd met acryl, 2023 tot heden
foto 1: Formicidae, 75 x 55 cm, potlood op papier, 2011
foto 2: Brachycera, 75 x 55 cm, potlood op papier, 2011
foto 3: Verloren onschuld, Huize Erica, Bennenkom, 2015
Deze serie is geïnspireerd door het tv programma 'Todlers and Tiara's' een reality show waarbij kleine kinderen meedoen aan een miss verkiezing. In veel te sexy outfits en make up als een volwassen vrouw, paraderen ze op het podium. Regelmatig heeft een kind hier helemaal geen zin in maar wordt dan geforceerd toch de make up sessie te ondergaan. Wat zou de grens zijn voor deze moeders, misschien een kinderziekte als de mazelen of de bof?
foto 1: Little miss measles, 70 x 50 cm, acryl op doek, 2014
foto 2: Little miss mumps, 70 x 50 cm, acryl op doek, 2014
foto 3: Verloren onschuld, Huize Erica, Bennenkom, 2015
Ik werd geïnspireerd voor deze serie op een reis in Australië. Daar hoorde ik voor de eerste keer over de stolen generation. Aborignals werden in Australië jaren als minderwaardig gezien. Vanaf 1860 begon de Australische regering Aborignal kinderen weg te halen bij hun ouders en ze te plaatsen in blanke gezinnen zodat ze meer 'blank' konden worden. Veel Aborignal kinderen hebben zo het contact met hun familie compleet verloren. Dit was extra heftig omdat de familie en de band met de natuur bij de Aborignals heel belangrijk is. Deze kinderen worden ook wel 'the stolen generation' genoemd. Het gaat hierbij om duizenden kinderen van Aborignal afkomst. Het weghalen van Aborignal- kinderen gebeurde van 1869 tot 1970!
foto 1 t/m 8: Stolen generation I t/m VIII, 30 x 20 cm, potlood en acryl op papier
De serie 'stoepkrijten' is gebaseerd op het feit dat 50% van de kinderen voor hun 18de te maken krijgen met een vorm van seksueel geweld. De schilderijen zijn geïnspireerd op een vorm van therapie die therapeuten gebruiken om kinderen hun trauma's te laten verwerken, namelijk door te tekenen. Het blijkt een hele effectieve manier voor kinderen te zijn om zich te uiten. De stoepkrijt tekeningen op de schilderijen zijn echte tekeningen gemaakt door kinderen die zijn blootgesteld aan seksueel geweld. De tekeningen en de kinderen los van elkaar zien, is al zwaar maar de kinderen zo op spelenderwijs samen te zien met de tekeningen maakt het wel een heel heftig beeld.
foto 1: Stoepkrijten II, 2010,
foto 2: Stoepkrijten I, 80 x 120 cm, 2010
foto 3: Stoepkrijten III, 2010
foto 4: Verloren onschuld, Huize Erica, Bennenkom, 2015
De serie 'tandjes' bestaat uit vier geschilderde doekjes en een hele hoop kindertandjes gemaakt van gips, de tandjes hingen op verschillende hoogte met visdraad aan de doekjes en lagen in stapeltjes op de grond onder de doekjes. De inspiratie voor deze serie is; mijn afkeer voor kindertandjes (vooral die oude doosjes waar tandjes in zitten...kippenvel) en de manier waarop een kinder gezicht veranderd als ze een tand verliezen.
foto 1,2 3, 4: Tandjes, 30 x 20 cm, mixed media, 2008
foto 5: Artolive jong talent, westergasfabriek, Amsterdam 2008
De serie 'kelder' is geïnspireerd door de zaak Fritzl, deze zaak was volop in de nieuws in 2008. Joseph Fritzl was een vader die zijn 11 jarige dochter een zelfgemaakte kelder in lokte en haar daar jarenlang seksueel misbruikte en zelfs verschillende kinderen bij haar verwekte.
foto 1: Kelder I, 160 x 100 cm, acryl op doek, 2008
foto 2: Kelder II, 160 x 100 cm, acryl op doek, 2009
foto 3: Artolive jong talent, westergasfabriek, Amsterdam 2008
De serie 'time out' is geïnspireerd op een scene uit een horrorfilm. Ik vond het een interessant beeld wat ontstaat als een kind in de hoek staat en je niet ziet wat er op hun gezicht gebeurt, huilen ze, lachen ze, zijn ze boos of hebben ze überhaupt wel een gezicht....?
foto 1: Time out I, 150 x 50 cm, acryl op doek
foto 2: Time out III, 100 x 30 cm, acryl op doek
foto 3: Time out II, 100 x 50 cm, acryl op doek
foto 4: BOOST, Kruithuis te Den Bosch, 2009